دهم ماه مبارک رمضان سال دهم بعثت، اُمُّ المؤمنين خديجه، بانوي مؤمنه و فداکار، پس از شصت و پنج سال عمر پر برکت رحلت کرد، و رسول خدا، او را به دست خويش، در حجون مکّه مکرّمه دفن کردند، و حزن و اندوه آن حضرت در مصيبت او به حدّي زياد شد که آن سال را «عامُ الْحُزْن» نام نهادند. شخصيت حضرت خديجه عليها السلام، داراي ابعاد مختلف و والايي است که پرداختن به هر يک از آن ابعاد مي تواند الگو و سرمشق بانوان مسلمان باشد و بانوي برتر را در ميان دارندگان صفات او جستجو کنند. آنچه در ذيل مي آيد نوشتاري از حضرت آيت الله صافي است که به مناسبت وفات آن بانوي بزرگ اسلام نگاشته شده است:

***

او از جانب پدر، مادر و اجداد پدري و مادري از اصيل‌ترين خانواده‌هاي جزيرة العرب و صاحب شرافت و سيادت بود. او نمونه برجسته کمال و نبوغ و فهم و بينش بود که همانند آن را در ميان مردان و زنان، کمتر مي‌توان يافت.

 

خداوند خواست که او بانوي بي‌همتاي حرم نبوّت و مادرِ يازده اختر برج امامت و ولايت، در عقل، ادب، حکمت، بصيرت و معرفت، نابغه و ممتاز باشد.

آري! او خديجه بود؛ طاهره و سيّده نساء قريش و در اسلام، يکي از چهار بانويي که بر همه بانوان بهشت فضيلت و برتري دارند. او براي رسول خدا صلّي الله عليه وآله نعمتي بزرگ و رحمتي از رحمات واسعه خداوند متعال بود.

 

براي مردي که در اجتماع، به فعاليّت‌هاي بزرگ مشغول بوده و مقاصد عظيم داشته باشد، بهترين آرامش‌دهنده قلب و روح و نگهبان پايداري و استقامت، همسري هوشيار، خردمند، مهربان و دلسوز است.

 

اگر مردي در خارج از خانه با دشمنان، گرم پيکار گشته و به حمله‌هاي وحشيانه، استهزاء، سرزنش و اذيّت و آزار مردم گرفتار گردد و در منزل نيز با همسري نادان و بدخو و ترسو، ضعيف و شماتتگر روبرو شود که او را از کار و هدف وي و پيمودن راهي که مدّ نظر اوست باز دارد و او را سرزنش کند و به ترک دعوا و تسليم‌شدن به دشمنان وادار نمايد، از اينکه هر روز شوهرش مورد شتم و استهزاي جاهلان قرار مي‌گيرد، خسته و ناخوشايند باشد، و در پي حلّ مشکلات همسر خويش برنيايد، بي شک مشکلات و دشواري هاي آن مرد، دو چندان خواهد شد.

 

بدون ترديد چنين مردي همواره بر مشکلات و دشواري‌هايش افزوده خواهد شد؛ چرا که نه تنها همسر وي او را در حلّ مشکلات ياري ننموده است، بلکه با اعمال و رفتار غير منطقي خود از قبيل سرزنش و اعتراض، آن مشکلات را صد چندان کرده است.

 

پيامبر اسلام صلّي الله عليه وآله آورنده بزرگ‌ترين رسالت آسماني، از طرف خدا مأمور بود که با خرافات و مظاهر شرک و بت‌پرستي و ستمگري و محروميت توده‌هاي ضعيف و فقر و جهل و ناداني، فساد و فحشا و آنچه رذايل بود، مبارزه با گردن‌کشان، مشرکان و بت‌پرستانِ متعصّب، رؤساي قبايل و سران استثمار، با عادات و اديان باطل و تعصّبات کورکورانه جهاد کند.

 

مشرکان نيز، همه توان و قدرت خويش را براي مبارزه با اهداف آن حضرت بسيج کردند و تا آنجا که مي‌توانستند او و چند تن از يارانش را اذيّت کردند.

 

با وجود اين همه دشمن و موانع و مشکلات، اگر در ميان همه اين دشمنان، پيامبر صلّي الله عليه وآله وسلّم هر روز وقتي به خانه مي‌آمد، با چهره گرفته و معترض همسرش، آن هم همسري که سيّده زنان قريش و داراي آن شخصيّت و صاحب آن همه ثروت و مکنت بود، روبرو مي‌شد که از راه دلسوزي و ترحّم و يا اعتراض، از او مي‌خواست تا از دعوت خويش دست بردارد و خود را مورد اين همه اهانت و استهزاء قرار ندهد، در چه وضع عجيب و دشواري قرار مي‌گرفت؟!

 

امّا لطف خدا دريچه‌هاي قلب خديجه را چنان به سوي درک حقّانيّت دعوت اسلام باز کرد و آن چنان دلش را نوراني و سرشار از معرفت و حکمت گردانيده بود که هرگز پيامبر صلّي الله عليه وآله با چنان منظره اسفناک، در داخل خانه روبرو نشد.

 

آري! خديجه نخستين زني بود که دين اسلام را پذيرفت و با پيامبر صلّي الله عليه وآله نماز خواند و جز علي بن ابي طالب، کسي از بندگان خدا سابقه اسلام او را ندارد.

 

پيامبر صلّي الله عليه وآله هم هيچگاه خديجه را بعد از وفاتش فراموش نکرده و از اخلاق و صفات او ياد مي‌فرمود؛ به کساني که با او آشنا و دوست بودند، احسان و لطف مي‌کرد. «عايشه» مي گويد: «بر احدي از زن‌هاي پيامبر صلّي الله عليه وآله آن قدر غيرت نورزيدم که بر خديجه غيرت ورزيدم. براي اينکه پيامبر صلّي الله عليه وآله وسلّم بسيار از او ياد مي‌فرمود و اگر گوسفندي ذبح مي‌شد، از آن براي دوستان خديجه مي‌فرستاد»(1)

 

و نيز از «عايشه» روايت شده است که: «رسول خدا صلّي الله عليه وآله از خانه بيرون نمي‌رفت، مگر آن که خديجه را ياد مي کرد و بر او به خوبي و نيکي مدح و ثنا مي‌فرمود.

 

روزي از روزها غيرت مرا گرفت، گفتم: او پير زني بيش نبود و خدا بهتر از او را به شما عوض داده است.

 

پيامبر صلّي الله عليه وآله غضبناک شد، به طوري که موي جلوي سرش از خشم تکان مي‌خورد؛ سپس فرمود: «نه، به خدا، بهتر از او را خدا به من عوض نداده، ايمان آورد به من، وقتي مردم، کافر گرديدند و تصديق کرد مرا، هنگامي که مردم مرا تکذيب مي کردند و در اموال خود با من مواسات کرد، وقتي مردم مرا محروم ساختند و خدا از او فرزنداني روزي من کرد و از زنان ديگر محروم فرمود».(2)

 

«انس بن مالک» روايت کرده که رسول خدا صلّي الله عليه وآله فرمود: «بهترين زنان عالم مريم بنتِ عمران و آسيه بنت مزاحم و خديجه بنت خُوَيْلِد و فاطمه بنت محمّد صلّي الله عليه وآله هستند».(3)

 

در «صحيحين» از عايشه روايت شده که: «پيامبر صلّي الله عليه وآله خديجه را به خانه‌اي در بهشت بشارت داد که در آن سر و صداي بلند و رنج و زحمت نيست».(4)

 

آري! خديجه داراي همه فضايل و مکارم اخلاقي بود که بانوان مسلمان بايد او را الگو و سر مشق خود قرار دهند و ويژگي هاي بانوي برتر اسلامي را در او جستجو نمايند و السلام عليها و علي بعلها و بنتها و صهرها و اولادها الائمة المعصومين الطاهرين.

 

پي نوشت ها:

1. اسدالغابه، ج 5، ص 436 و کتب ديگر.

2. همان.

3. اسدالغابه، ج 5، ص 437 ـ الاستيعاب، بهامش الاصابة، ج 4، ص 284 و 285.

4. الاصابة، ج 4، ص 282 ـ اسدالغابة ، ج 5، ص 438 و نظر اين حديث در تاريخ يعقوبي، ج 2، ص 26 ذکر شده است.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: